شاید یک روز از این روزها به عنوان شیرین ترین روزهای دنیا یاد کنم و استرس و آشفتگی و فکر و خیالش را بهترین فکرهای دنیا بدانم و از مرورش کلی لذت ببرم 
اما یقینا این روزها برای من ِ  در حال، روزهایی است که دلم میخواهد "فقط و فقط" تمــــام شود . و عاقبت به خیر هم تمام شود
روزهایی که یک حجم بزرگ از اتفاقاتی که کلی از خودم دور میدانستمش به من نزدیک تر میشود و من ، تسلیم در برابر ِ این تقدیر حتی وقت ندارم که به ذهنم خطور دهم که : خوب است جلوی این طوفان را گرفت!
روزهایی که بُهت و شُک و استرس و گریه و خنده و عجله و همه و همه چیز با هم آمیخته شده...
هنوز هم نمیدانم اسم این روزها را بگذارم روزهای ِ "گند" یا بر طبق حسی که آینده به آنها خواهم داشت بگویم روزهای ِ " شیــــرین ِ قبل طوفان " :)